Bir Mustafa'mız vardı, arkadaşı, kardeşi, dostu... 

Bir Mustafa'mız vardı, güleç yüzlü, tatlı dilli,  yüreği sevgi dolu...

"Bir baba hindi Mustafa"ydı lakabı. KSK tribününde o meşhur tezahuratın patent sahibiydi çünkü...

"Etendim Mustafa" da derlerdi. Bu lakap, ağızından tek bir kötü söz çıkmayan o güzel insanın nezaketinden gelirdi...

Bir Mustafa'mız vardı...

Kabi yeşil-kırmızı aşkıyla dolu. Kaf Kaf tutkunu...

O Karşıyaka'yı çok sevdi, Kaşıyaka da onu...

Sembolü oldu, yeşil-kırmızılı camianın...

Öyle sevdi, öyle sevildi ki, bir gün gelip de yokluğunu hissetmeyelim diye, Karşıyaka çarşısının girişine, herkesi güler yüzle selamladığı yere heykeli dikildi.

Hastalanmıştı çünkü Mustafa... Korkmuştu Karşıyaka, Karşıyakalılar...

Ya bir gün giderse Mustafa...Ya hergele meydanı onsuz bomboş kalırsa diye...

Ne yazık ki korktuğumuz başımıza geldi...

Karşıyaka aşkıyla çarpan yüreği durdu...

Ebediyete gitti Mustafa'mız... 

Ama anısı bizlerle yaşayacak...Karşıyaka onu hiç unutmayacak. 

Vapurdan her inişte Karşıyakalıları yine o güleç yüzüyle Mustafa karşılayacak. Manevi varlığın, Alaybey'de, İskele'de, Çarşı'da, tribünde, Karşıyaka'nın her yerinde bizimle olacak. Kaf Kaf çekilen her ortamda, adın mutlaka anılacak. 

Işıklar içinde uyu güzel insan... Yıldızlar yoldaşın olsun.