Hastane bahçesindeki bankta yaşıyor

İzmir’de yaşayan 2 çocuk annesi Özlem Bozkurt, ikinci eşinden ayrılıp kimsesiz kalınca, oturduğu evi de kaybetti. İlk eşinden doğan çocuklarının Ankara'da anneanneleriyle birlikte kaldığını belirten Bozkurt, 7 yıl süren ikinci evliliğini de bitirince sokakta yaşamak zorunda kaldı. Bulaşıkçı olarak bir restoranda çalışırken hastalanıp işe gidemeyen Bozkurt, Buca Seyfi Demirsoy Devlet Hastanesi'nin bahçesinde, bir bankın üzerinde yaşamını sürdürmeye başladı. Bir kadın olarak sokakta yaşamanın çok zor olduğunu dile getiren Bozkurt, "Ben ilk eşimden boşandıktan sonra 15 yıl ailemin yanında kaldım. Çocuklarım küçüktü. Şimdi ise kızım 18, oğlum 17 yaşında. Onlar Ankara'da annemin yanında kalıyor. Ama benimle görüşmek istemiyorlar. Ankara'dan geldim ve burada ikinci evliliğimi yaptım. İkinci eşimle 7 yıl evli kaldım, 1 yıl önce boşandık. Çocuğumuz yoktu, hiçbir şey talep etmeden ayrıldım. Bulaşıkçı olarak çalışıyordum. Sağlık sorunlarım başlayınca çalışamadım. Birikimim bitince oturduğum evden kirayı ödeyemediğim için çıkmak zorunda kaldım" dedi.

Hep çalıştığını ve kendi ayakları üzerinde durmak için çabaladığını anlatan Bozkurt, "Kardeşimden dayak yediğim için ikinci kez evlenmiştim. Eşimden anlaşmalı boşandım. O İstanbul'a gitti. Ben burada kaldım, çalışıp kiramı ödüyordum. Kadın hastalığına yakalandım, aşırı kanamam olduğu için işe 2 ay gidemedim. Sigortam yoktu. Tedavi gördüm, kan ilaçları kullandım. 45 kiloya düştüm. Yaşadığım psikolojik sorunlar beni bu hale getirdi" diye konuştu.

ASKIDA EKMEKLE KARNINI DOYURUYOR

Sokakta yaşamaya başladıktan sonra çok zor günler geçirdiğini dile getiren Özlem Bozkurt,  tek isteğinin kalacak bir yer olduğunu vurgulayan Bozkurt, şimdiye kadar birçok yere başvurduğunu, ancak bir sonuç alamadığını belirterek, şunları söyledi:

"Çalmadığım kapı kalmadı. Kadın sığınma evi için form doldurdum. 'Yer yok', dediler. Karakola, belediyeye, kaymakamlığa gittim, yardım istedim. Sonuç alamadım. Bekleyecek zamanım yok. Daha kaç gün bankta yatabilirim? Havalar soğumaya başladı. Battaniyenin arasında uyuyorum. Korkuyorum, sağlıklı beslenemiyorum. Dışarda hayat zor, duş alamıyorum. Sokakta kalan başkaları da var. Ama ben bir de namusumu korumaya çalışıyorum. İş bulup birkaç gün çalıştım ama eşyalarım var. Evim, bank oldu. Hastanenin tuvaletinde saçımı yıkıyorum. Askıda ekmek alıp karnımı doyuruyorum. Bulaşık ya da temizlik işinde çalışırım. Bana birileri baksın demiyorum. Tek odalı bir evim olsa iş bulur, çalışırım. Ekmek dışında bir şey yediğim yok. Ama şimdi sağlığım yerinde. Çalışmak istiyorum. Çalışınca kendi ayaklarım üzerinde dururum."